I vidjeh veliki bijel prijestol, i Onoga što sjeđaše na njemu, od čijega lica bježaše nebo i zemlja, i mjesta im se ne nađe. (Otkrivenje 20,11)
Posle hiljadu godina Hristos se ponovo vraća na Zemlju. Prati Ga mnoštvo otkupljenih i povorka anđela. Dok silazi sa zastrašujućim veličanstvom, zapoveda umrlim bezakonicima da ustanu i prime svoju kaznu. Oni ustaju kao moćna armija, bezbrojni kao pesak na morskoj obali. Kakve li razlike između njih i onih koji su ustali u prvom vaskrsenju! Pravedni su bili odeveni u besmrtnu mladost i lepotu. Bezakonici nose tragove bolesti i smrti…
Kada se Novi Jerusalim u svom blistavom sjaju, bude spustio s Neba, zaustaviće se na mestu koje je bilo očišćeno i pripremljeno za njega. Hristos, zajedno sa svojim narodom i anđelima, ući će u Sveti grad…
Hristos se sada ponovo pojavljuje na vidiku svojim neprijateljima. Visoko iznad grada, na temeljima od blistavog zlata, nalazi se presto, visok i uzdignut. Na prestolu sedi Božji Sin, a oko Njega su podanici Njegovog carstva. Moć i veličanstvo Isusa Hrista nijedan jezik nije u stanju da opiše, nijedno pero da prikaže. Slava Večnoga Oca okružuje Sina. Sjaj Njegove prisutnosti ispunjava Božji Grad, i razliva se izvan njegovih zidova, preplavljujući celu Zemlju svojim zracima.
Najbliži prestolu su oni koji su nekada bili revnosni u radu za sotonu i koji su, kao glavnja istrgnuta iz ognja, u dubokoj i vatrenoj odanosti sledili svoga Spasitelja. Tu su i oni koji su usred laži i neverstva usavršili svoj hrišćanski karakter, oni koji su poštovali Božji zakon, kada ga je hrišćanski svet proglašavao nevažećim, i milioni onih koji su tokom svih vremena pretrpeli mučeničku smrt zbog svoje vere. Iza njih je „narоd mnogi, kojega ne može niko izbrojiti, od svakoga kolena i jezika, naroda i plemena, stajaše pred prestolom, obučen u haljine bele, i palme u nikama njihovim“ (Otkrivenje 7,9). Njihova borba je završena, njihova pobeda sigurna. Oni su svoju trku završili i dobili nagradu. Palmove grančice u njihovim rukama predstavljaju simbol njihove pobede, a bela odeća, znak savršene Hristove pravednosti, sada je postala i njihova. (Velika borba, str. 662.663.665. original)
